πνευματολυτικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην πνευματόλυση

2. φρ. α) «πνευματολυτικές διεργασίες»

(πετρογρ.) διεργασίες που προκαλούνται ή συνοδεύονται από αέρια υψηλών θερμοκρασιών, τα οποία προέρχονται από εκρηξιγενή μάγματα

β) «πνευματολυτικό στάδιο»

(πετρογρ.) μαγματική φάση η οποία συντελείται σε θερμοκρασίες 500° ώς 375°C, αποτελεί συνέχεια τού πηγματιτικού σταδίου και προηγείται τού υδροθερμικού σταδίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pneumatolytic (< πνευματόλυση*)].